Ons verhaal

Dans, theater, muziek, … deze kunstvormen worden gevoed door een behoefte om het leven met zijn mythen en legenden, met het dagelijkse werk, de liefdesverhalen, de opstanden en gevechten die een noodzakelijk onderdeel vormen van het menselijk bestaan, tot uitdrukking te brengen. In 1993 ontmoette Serge Aimé Coulibaly het gezelschap FEEREN in Ouagadougou. Hij leerde er acteren, dansen en muziek kennen en ontwikkelde een voorkeur voor lange dagen van nauwgezet en hard werken en verhoogde zo zijn creativiteit. In 1998 en 1999 was hij choreograaf voor de openingsceremonie van de African Football Cup en FESPACO in Ouagadougou. Hoe kon hij zich nog verder ontwikkelen en zijn horizon verbreden om zijn eigen persoonlijke weg te vinden ? Hij koos er voor om andere mogelijkheden te verkennen en kwam in 2001 naar Frankrijk waar hij zijn opleiding voortzette bij Claude Brumachon en in Danse à Lille, bij Dany Lo Flora Gomez. Terwijl hij openstond voor verschillende samenwerkingen, richtte hij in 2002 zijn gezelschap Faso Danse Théâtre op. Tegelijkertijd ontmoette hij Alain Platel en Les Ballets C de la B : dit zou het keerpunt worden en het begin van de ontwikkeling van zijn essentiële identiteit als danser en choreograaf.

“Ik kom niet meer gewapend met beslissende waarheden. Mijn geest wordt niet langer gekruist door essentiële zekerheden. Maar in alle sereniteit, denk ik dat het goed zou zijn dat er bepaalde dingen worden gezegd." – Frantz Fanon, Black Skin, White Masks.

Onze filosofie

In Burkina Faso geboren worden en er je kindertijd doorbrengen tijdens Thomas Sankara's presidentschap, leert je al heel vroeg kennis maken met politiek, en een oprechte interesse in anderen en het ontstaan van een natie en een continent te ontwikkelen. Het is een manier om een globaal geweten te ontwikkelen en om luciditeit te beperken. In een land waar alles nog moet worden opgebouwd, is cultuur natuurlijk een sleutelkwestie; het opbouwen van een ruimte voor creativiteit in de geest van de mensen, het verbreden van hun visie, het laten zien van gebeurtenissen die onder een ander licht hebben geleden, het laten groeien van luchtbellen van hoop en het verankeren van die luchtbellen in reële mogelijkheden. Dit alles klinkt natuurlijk zo zinloos als de basisbehoeftes zoals voedsel, veiligheid en water, een dagelijkse strijd zijn. Maar is dit niet de enige ware drang, de oorsprong van alle acties? Geef de mensen hun waardigheid en hun persoonlijke capaciteiten terug aan mensen zodat ze kunnen evolueren naar een rijke, continue en duurzame verandering.

" Het belangrijkste is, denk ik, de mensen te hebben bewapend om vertrouwen in zichzelf te hebben, om te begrijpen dat ze toch kunnen zitten en hun ontwikkeling kunnen schrijven: ze kunnen zitten en hun geluk schrijven; ze kunnen zeggen wat ze willen. En tegelijkertijd voelen wat de prijs is voor dat geluk." - Thomas Sankara

Onze medewerkers